Een klein schilderijtje is niks voor mij’

Woudenbergse Martin Vermeul over zijn schilderkunst en de kunst van het loslaten

Volgende maand vindt opnieuw de jaarlijkse AtelierRoute Leusden Woudenberg plaats, voorheen de Open Atelier Route. Het bestuur heeft de AtelierRoute dit jaar in een digitaal format gegoten. Martin Vermeul 73 is dol op schilderen. Hij doet dit jaar mee aan de AtelierRoute.

Het terrein waar het atelier van Martin staat, straalt rust uit; er is veel natuur en er lopen ganzen, kippen en pauwen rond. De sfeer van buiten is ook te voelen in het atelier. Door de hoge ramen valt veel licht naar binnen en de hele ruimte ademt kleur. In het midden staat een grote tafel, met noppenfolie om het tafelblad te beschermen. Martin zit naast een schildersezel met een groot doek erop. Op het schilderij is in warme oranje tinten het badhuis in Sevilla afgebeeld.

Martin is geboren in Apeldoorn, opgegroeid in Den Haag maar woont alweer bijna 40 jaar in Woudenberg. Hij is al een tijdje met pensioen. In zijn werkzame leven was hij onder andere actief in de fotografie, waar ook zijn passie voor licht en kleur vandaan komt. Tekenen en schilderen doet hij van jongs af aan. Op school werd hij meerdere keren uitgenodigd om deel te nemen aan tekenwedstrijden.

Groot, groter, grootst

Martins stijl is niet te vatten. Hij schildert abstract, figuratief en alles wat daar tussen ligt. Bij voorkeur in groot formaat, want dan heb je er volgens Martin meer aan. ,,Een klein schilderijtje is niks voor mij. Het kleinste wat ik maak is één bij één. Ik vind dat een schilderij wat met de ruimte mag doen. Als een schilderij klaar is, hang ik hem eerst op in mijn eigen kamer om te kijken wat het met de harmonie doet.”

,,Het is natuurlijk een supercompliment als iemand je werk koopt, maar soms vind ik het afschuwelijk als iets weg gaat. Als je er zo lang mee bezig bent geweest voelt het toch als iets van jezelf. Het schilderij gaat ook pas de deur uit als ik weet waar het komt te hangen en soms vraag ik of ik het zelf mag komen ophangen. Dan weet ik zeker of het schilderij wel tot zijn recht komt aan die muur.”

Klein detail

Zijn grootste inspiratiebron is het spel met compositie, licht en kleur. ,,Ik fotografeer alles wat ik om me heen zie en beleef. Vanuit mijn foto’s en de sfeer die de beelden bij mij oproepen krijg ik inspiratie om het op doek te zetten. Ik houd van warmte en natuurtinten: bruin, groen, oranje. Dat zie je vaak terug in mijn schilderijen.” Een opvallend aspect aan Martins schilderkunst is zijn oog voor details. ,,Dat komt echt uit mijn fotografieverleden. Ik focus altijd op een klein ding en nooit op het hele plaatje. Je zal mij ook nooit een landschap zien schilderen.”

Grapje

,,Al mijn werken hebben een ‘grapje’.” Hij wijst naar een schilderij met verschillende metaaltinten. ,,Het schilderij oogt zwaar, en is dat ook daadwerkelijk. Het weegt zeker vijfendertig kilogram. Het is gemaakt van zand en een gel.” Een ander werk dat Martin laat zien is een schilderij met een deur van een oud kasteel in Frankrijk. In het schilderij heeft hij naast ‘gewone’ acrylverf allerlei elementen gebruikt. Het slot van de deur is gemaakt van karton en kabelklemmen, en een stukje gaas uit Frankrijk is erin verwerkt. ,,Zo probeer ik bij elk schilderij weer iets anders te bedenken als extraatje.”

 Buiten

De kunstenaar is lid van De Kunstberg in Woudenberg en promotor van de Buitenschilderweek. ,,Voor mij is buiten in de natuur de beste locatie om te schilderen. Eén keer in het jaar tijdens de Buitenschilderweek gaan we met z’n allen op pad in Leusden of Woudenberg om kunst te maken. Je voelt je dan één met de omgeving, de natuur en de rust. Het fijnst aan het maken van kunst is dat je vrij bent. Niks moet, alles mag. Ik schilder iets, omdat ik het leuk vind en omdat ik er ontspannen van word.”

Los laten

Zelf weet de Woudenberger niet hoeveel schilderijen hij tot nu toe heeft gemaakt, maar het aantal zal tussen de dertig en vijfendertig liggen. Martin gaat altijd heel gestructureerd te werk, maar van zijn schildervriendin Yvonne de Wit, die afgelopen jaar overleed, leerde hij dat los te laten. ,,Zij was een echte gevoelsschilder. Zij leerde mij om vrijer te schilderen en structuur los te laten.” Hij staat op en laat zien hoe het schilderen dan in zijn werk gaat. ,,Je legt een doek op de grond, pakt de bussen verf erbij en dan smijt je de verf eroverheen. Vervolgens ga je er een beetje met je handen door en kijk je hoe die gestuurd worden. Je hebt geen idee hoe het eindresultaat gaat worden. Aan het eind zit je helemaal onder de verf, maar het voelt zo goed.”

Het is niet de eerste keer dat Martin mee doet aan de AtelierRoute. In 2014 exposeerde hij in zijn eigen tuin en sindsdien doet hij ieder jaar weer mee. Wat hoopt Martin met de digitale AtelierRoute te bereiken? ,,Dat de verbinding met de kunstenaars mede door deze activiteit blijft bestaan. We missen elkaar enorm, maar op deze manier houd je toch een draadje. En hopelijk mogen we elkaar volgend jaar weer gezellig en gezond terugzien.”

Woudenberger van 9 maart 2021